Usled velike sklonosti aluminijuma ka koroziji u realnim prirodnim uslovima nametnula se potreba povećanja korozione stabilnosti aluminijuma i njegovih legura. Zahtev za značajno povećanje korozione stabilnosti posebno je istaknut za uslove primene kada se moraju u dužem vremenskom periodu (više decenija) sačuvati fizičke karakteristike i estetski izgled objekata. Posebno je to izraženo u građevinarstvu kod strukturalnih i polustrukturalnih fasada, ali i klasične aluminmijumske stolarije.

Modifikacija površine
Značajno poboljšanje korozione stabilnosti aluminijuma dobija se modifikacijom površine, odnosno, nanošenjem konverzionih prevlaka i bojenjem aluminijuma. Konverzione prevlake imaju dvostruku ulogu: povećanje korozione stabilnosti i ostvarivanje bolje veze (athezije) organske prevlake (boje) sa površinom aluminijuma. Bojenje aluminijuma ima za cilj povećanje korozione otpornosti na način da sprečava prodiranje agresivnih medija do površine aluminijuma i zadovoljenje estetskih potreba.

Modifikacija površine aluminijuma provodi se na više načina, a najpoznatiji su sledeći:
• Anodizacija – formiranje barijernog ili poroznog oksidnog filma na površini aluminijuma
• Hromatizacija - formiranje hromatne prevlake na površini aluminijuma
• Hromato-fosfatiranje – formiranje hromato-fosfatne prevlake na površini aluminijuma
• Fosfatiranje - formiranje fosfatne prevlake na površini aluminijuma
• Prevlake silana – formiranje filma silana na površini aluminijuma
• Sol- gel prevlake
• Hibridne organsko-neorganske prevlake

 STROGI PROPISI
Kvalitet prevlaka koje se dobijaju u ovim tehnološkim porcesima, te potrebne tehnološke operacije i uslovi izvođenja precizno su definisani od strane European Anodisers Association (EURAS) i European Wrought Aluminium Association (EWAA) i objavljene su kao propisi QUALANOD i QUALICOAT. Zahtevi koji se postavljaju pred ovako modifikovane površine aluminijuma definisane su međunarodnim standardima